Ինչպե՞ս է մեկնաբանում եկեղեցին թուղթ ու գրի գոյությունը։ 

Հնում շատ տարածված են եղել մոգության զանազան դրսևորումներ. հմայական ծեսեր, անեծքի զանազան ձևեր, թուղթ ու գիր անել, աչքով տալ կամ չարակնություն, քարերի միջոցով գուշակություններ անել, նետ դնել, մոմ թափել և այլն։ 19-րդ և 20-րդ դարերում, չնայած քրիստոնեական հավատքի 2000 տարվա գոյությանը, այս վերապրուկները բավականին կենսունակ դարձան և այսօր մեզանում շատ են տարածված: Դրանց նպաստում են նաև ամենօրյա մամուլն ու գործող հեռուստալիքները՝ խաղաքարտերի, գուշակությունների ու մոգության, աստղագուշակությունների զանազան գովազդներով։

Այս բոլոր երևույթների քարոզչությունն ու գովազդումը խաղ է կրակի հետ, և նշանակում է նվիրվել մութ ուժերին, որը բնականաբար, դատապարտելի է։

Քրիստոնեական եկեղեցին միանշանակ դատապարտում է մոգության բոլոր դրսևորումները, որակելով դրանք որպես անհնազանդություն սուրբգրային վարդապետությանը. «Վհուկներին մի հետևեք և ոգեհմաներին մի առնչվեք, որպեսզի նրանցով չպղծվեք» (Ղևտ. 19: 31)։ Այս համարն արթնության կոչ է բոլոր նրանց, ովքեր այցելում են զանազան գուշակությունների սրահներ: Ահա այն հիմնական համարները, որոնք զգուշացնում են մեզ հրաժարվել այդ վտանգավոր «խաղերից». Բ Օր. 12.31, 18.10-11, Ա Մնաց. 10.13, Եսայի 8.19, Երեմ. 27.9-10, Գաղատ. 5.20-21, Հայտ. 21.8, 22.15։

Օրհնությամբ՝ Տ. Ղևոնդ քահանա Մայիլյան