2025 թվականի ապրիլին լրանում է Նուբարաշենի Սրբոց Նահատակաց եկեղեցու 10-ամյակը:
Սուրբ Հաղորդությունը հոգևոր սնո՞ւնդ է, ճանապա՞րհ դեպի նոր կյանք․ ինչո՞ւ է այն կենսական քրիստոնյայի համար
Խավարը կկորչի, մարդիկ եկեղեցուց վերցրած ճրագների միջոցով իրենց ընտանիքներ կհասցնեն Տիրոջ լույսը, հույսն ու սերը:
Պահեցողությունը ճանապարհ է՝ վերադարձ դեպի այն երանական վիճակը, որից զրկվեցինք մեր մեղքերի պատճառով:
«Սակայն քա՛վ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Խաչով, որով աշխարհը խաչված է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար» (Գաղ․ 6։1...
2025 թվականի ապրիլին լրանում է Նուբարաշենի Սրբոց Նահատակաց եկեղեցու 10-ամյակը:
Սուրբ Հաղորդությունը հոգևոր սնո՞ւնդ է, ճանապա՞րհ դեպի նոր կյանք․ ինչո՞ւ է այն կենսական քրիստոնյայի համար
Խավարը կկորչի, մարդիկ եկեղեցուց վերցրած ճրագների միջոցով իրենց ընտանիքներ կհասցնեն Տիրոջ լույսը, հույսն ու սերը:
Պահեցողությունը ճանապարհ է՝ վերադարձ դեպի այն երանական վիճակը, որից զրկվեցինք մեր մեղքերի պատճառով:
«Սակայն քա՛վ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Խաչով, որով աշխարհը խաչված է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար» (Գաղ․ 6։1...
2025 թվականի ապրիլին լրանում է Նուբարաշենի Սրբոց Նահատակաց եկեղեցու 10-ամյակը:
Սուրբ Հաղորդությունը հոգևոր սնո՞ւնդ է, ճանապա՞րհ դեպի նոր կյանք․ ինչո՞ւ է այն կենսական քրիստոնյայի համար
Խավարը կկորչի, մարդիկ եկեղեցուց վերցրած ճրագների միջոցով իրենց ընտանիքներ կհասցնեն Տիրոջ լույսը, հույսն ու սերը:
Պահեցողությունը ճանապարհ է՝ վերադարձ դեպի այն երանական վիճակը, որից զրկվեցինք մեր մեղքերի պատճառով:
«Սակայն քա՛վ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Խաչով, որով աշխարհը խաչված է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար» (Գաղ․ 6։1...
Մեծ Պահքի շրջանը հոգևոր ճանապարհորդություն է, որը մեզ առաջնորդում է վերափոխվել:
Մեծ Պահքը ո՛չ պարտականություն է, ո՛չ նիհարելու միջոց, այն բժշկություն է մեր հոգու ու սրտի համար, այն ճանապարհ է:
Հայ Առաքելական Եկեղեցու յոթ խորհուրդներ, ի՞նչ դեր ունեն դրանք քրիստոնյայի կյանքում։
Մարդը պահք պահելով դառնում է ավելի խոնարհ, եղբայրասեր, կարեկից, ողորմած, սովորում է զսպել ցանկությունները, պահանջմունքները:
Մեծ Պահքի շրջանը հոգևոր ճանապարհորդություն է, որը մեզ առաջնորդում է վերափոխվել:
Մեծ Պահքը ո՛չ պարտականություն է, ո՛չ նիհարելու միջոց, այն բժշկություն է մեր հոգու ու սրտի համար, այն ճանապարհ է:
Հայ Առաքելական Եկեղեցու յոթ խորհուրդներ, ի՞նչ դեր ունեն դրանք քրիստոնյայի կյանքում։
Մարդը պահք պահելով դառնում է ավելի խոնարհ, եղբայրասեր, կարեկից, ողորմած, սովորում է զսպել ցանկությունները, պահանջմունքները:
Մեծ Պահքի շրջանը հոգևոր ճանապարհորդություն է, որը մեզ առաջնորդում է վերափոխվել:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Սուրբ Կույսի վերափոխումով բացահայտեց մարդկանց համընդհանուր հարության կերպը և երկնային արքայության մեջ հրեշտակներին փառակից լինելու քաղցրությունը:
Պատասխանատվությունն ու շնորհն անբաժանելի իրողություն են: Կարևոր չէ՝ ում ինչքան է տրված, կարևորը մեզ տրված շնորհները կիրառելն է և ստեղծարար կյանքով ապր...
Գիրը կենդանի է, գիրը կյանք ունի, գիրը զուտ գիր չէ թղթի վրա, գրով խորհրդանշված գաղափարը, հավատքը, որ ապրում է մարդկանց կյանքի մեջ կենդանություն է, ուժ...
Հիշե՛նք, երբ աշակերտները վախեցան, լքեցին Քրիստոսին ու ցրվեցին, ոչինչ չմնաց բացի վախից ու անորոշությունից․ առանց Քրիստոսի ամեն բան անիմաստ էր:
«Այսուհետև բոլոր սերունդներն ինձ երանի կտան» (Ղուկաս 1։48):
Սուրբ Կույսի վերափոխումով բացահայտեց մարդկանց համընդհանուր հարության կերպը և երկնային արքայության մեջ հրեշտակներին փառակից լինելու քաղցրությունը:
Պատասխանատվությունն ու շնորհն անբաժանելի իրողություն են: Կարևոր չէ՝ ում ինչքան է տրված, կարևորը մեզ տրված շնորհները կիրառելն է և ստեղծարար կյանքով ապր...
Գիրը կենդանի է, գիրը կյանք ունի, գիրը զուտ գիր չէ թղթի վրա, գրով խորհրդանշված գաղափարը, հավատքը, որ ապրում է մարդկանց կյանքի մեջ կենդանություն է, ուժ...
Հիշե՛նք, երբ աշակերտները վախեցան, լքեցին Քրիստոսին ու ցրվեցին, ոչինչ չմնաց բացի վախից ու անորոշությունից․ առանց Քրիստոսի ամեն բան անիմաստ էր:
«Այսուհետև բոլոր սերունդներն ինձ երանի կտան» (Ղուկաս 1։48):
Սուրբ Կույսի վերափոխումով բացահայտեց մարդկանց համընդհանուր հարության կերպը և երկնային արքայության մեջ հրեշտակներին փառակից լինելու քաղցրությունը:
Պատասխանատվությունն ու շնորհն անբաժանելի իրողություն են: Կարևոր չէ՝ ում ինչքան է տրված, կարևորը մեզ տրված շնորհները կիրառելն է և ստեղծարար կյանքով ապր...
Հնարավոր է, սակայն ոչ լիրաժեք։ Ապաշխարության վերջնանպատակը թողություն ստանալն է, իսկ թողություն տալիս է հոգևարականը խոստովանությունից հետո։
Բարև ձեզ, ձեր հարցի պատասխանը կարող եք գտնել այստեղ ։