Հոգևոր անդաստան. «Սիրեցե՛ք միմյանց, ինչպես ես ձեզ սիրեցի...»
Սիրո բացակայությունը իր վառ արտահայտությունն է գտնում մարդկային զանազան հարաբերությունն...
Ավետարանական ողջ իրականությունը լեցուն է ապաշխարության հորդորներով, որովհետև սխալվելուց և մեղք գործելու հետո արդարությունը պահանջում է ապրել ինքնաքննո...
Հոգևոր անդաստան. Երջանկության աղբյուրը առաքինությունն է
Մեր կյանքում լինում են օրեր, նույնիսկ ամիսներ կամ տարիներ, որոնց ընթացքում չենք համարձակվում...
Հոգևոր անդաստան.Դեպի Ավետյաց երկիր
Մեծ պահքի երկրորդ կիրակին կրում է Ադամի և Եվայի` դրախտից արտաքսվելու խորհուրդը: Եդեմական երանությունից արտաքսված`...
Կասկածը հավատքի մեջ
Հավատքը խորքային շփում է Աստծո հետ. դա այն ծարավն ու քաղցն է, որ կա մեր մեջ, ինչպես նաև՝ վստահությունն ու հավատարմությունը, որ ծն...
Ապաշխարությունը սկվում է նրանից, երբ խոսում է մեր խիղճը. Աստված հարցնում է մեզ. «Ո՞ւր ես գնում: Դեպի մա՞հ: Դա՞ ես ուզում»: Եթե մեր խիղճը պատասխանում է...
Երախտագիտության մասին
Կյանքի պտուղը երախտագիտությունն է, սակայն երախտագիտությունն ինքնին պիտի պտղաբեր լինի: Այն կարող է մեզ առաջնորդել Աստծո, մարդկան...
Քրիստոնյայի պատասխանատվության մասին
Մեզնից յուրաքանչյուրը պատասխանատվություն է կրում իր շուրջ տեղի ունեցող չարիքի համար: Ոչ ոք թող չասի. «Ես զոհ եմ,...
Դարերի ընթացքում մարդկության կրոնական միտքը պատասխան է փնտրել այն հարցին, թե արդյո՞ք Աստված կա. հաճախ թվում էր, թե ընդհանրապես անհնար է պատասխանել այս...
Գտնվել եկեղեցու ծոցում և քայլել Քրիստոսի խոսքի շավիղներով, նշանակում է խոստացված արքայությունն ու հավիտենական երանությունը վայելել այսօր, այս պահին և...
