Հիսուսը՝ մեր մեծ Քահանայապետը

1Իմ ասած խոսքերի գլխավորն այս է. այնպիսի քահանայապետ ունենք, որ նստեց երկնքում Մեծության աթոռի աջ կողմում՝ 2որպես պաշտոնյա սրբարանի և ճշմարիտ խորանի, որ Տե՛րը կանգնեցրեց և ոչ թե մարդը։ 3Ամեն մի քահանայապետ զոհեր և պատարագներ մատուցելու համար է կարգված, ուստի պետք է նա էլ մի բան ունենա, որ մատուցի։ 4Քանզի, եթե նա երկրի վրա լիներ, թերևս քահանա չլիներ իսկ, քանի որ կան քահանաներ, որ պատարագ են մատուցում ըստ օրենքի. 5նրանց սպասավորությունը երկնավոր բաների նմանությունն ու ստվերն է միայն, ինչպես որ Մովսեսին հրամայվեց, երբ նա պիտի կանգնեցներ վկայության խորանը. «Տե՛ս,- ասում է,- ամեն ինչ կանես ըստ այն օրինակի, որ ցույց տրվեց քեզ լեռան վրա»։ 6Բայց արդ, Հիսուսն ավելի բարձր սպասավորության հասավ, քանի որ միջնորդ է առավել լավ ուխտի, ուխտ, որ լավագույն խոստումների վրա հիմնվեց։ 7Եթե առաջինն անթերի լիներ, ապա երկրորդի համար տեղ չէր փնտրվի։ 8Եվ ահա մեղադրում է նրանց և ասում.

«Ահավասիկ օրեր պիտի գան,- ասում է Տերը,-

և Իսրայելի տան հետ ու Հուդայի տան հետ նոր ուխտ պիտի կնքեմ,

9 բայց ոչ նման այն ուխտի, որ կնքեցի նրանց հայրերի հետ այն օրը,

երբ նրանց ձեռքից բռնեցի՝ Եգիպտոսից դուրս հանելու համար։

Եվ որովհետև նրանք չմնացին իմ ուխտի մեջ,

ես էլ անտարբեր եղա նրանց հանդեպ,- ասում է Ամենակալ Տերը։

10 Բայց այս է այն ուխտը, որը պիտի կնքեմ Իսրայելի տան հետ

այն օրերից հետո,- ասում է Տերը։

Իմ օրենքները պիտի դնեմ նրանց մտքի մեջ

և նրանց սրտում պիտի գրեմ դրանք։

Ես նրանց համար Աստված պիտի լինեմ,

և նրանք ինձ ժողովուրդ պիտի լինեն։

11 Եվ յուրաքանչյուրն այլևս չպիտի ուսուցանի իր համաքաղաքացուն,

ոչ էլ՝ յուրաքանչյուրն իր եղբորը՝ ասելով.

“Ճանաչի՛ր Տիրոջը”,

որովհետև ինձ բոլորը պիտի ճանաչեն՝

նրանց փոքրերից մինչև մեծերը.

12 քանզի պիտի ներեմ նրանց անիրավությունները

և նրանց մեղքերն ու անօրինությունները այլևս չպիտի հիշեմ» (Երմ. 31.31-34)։

13Արդ, նոր ուխտի մասին խոսելով՝ նա հին դարձրեց առաջինը. իսկ այն, ինչ հնանում է ու ծերանում, մոտ է անհետանալու։