Մի մարդ կար, ով վատ կյանքով էր ապրում:

Մի օր նա որոշեց խելքի գալ, բարի գործեր անել հանուն հոգու փրկության: Շատ բարի գործեր արեց, սակայն իր մեջ որևէ փոփոխություն չնկատեց, թեև շատ էր հպարտանում և պարծենում իր արարքներով:

Մի անգամ նա տանից դուրս եկավ զբոսանքի և նկատեց, որ մի ծեր կնոջ վերարկուի կոճակը պոկվեց և ընկավ գետնին: Մտածեց. «Եղածը մի բան չէ, հավանաբար նա շատ կոճակներ ունի, չարժե կռանալ և այդ կոճակը բարձրացնել»: Այնուամենայնիվ, փնթփնթալով գետնից վերցրեց կոճակը, հասավ ծեր կնոջ հետևից, տվեց կոճակը նրան և բոլորովին մոռացավ այդ մասին:

Երբ մարդը մահացավ, տեսավ մի կշեռք, որի ձախ նժարին իր վատ արարքներն ու չար գործերն էին, որոնք նժարը քաշում էին ցած, իսկ աջ նժարին ոչինչ չկար, այն դատարկ էր: «Էհ, բախտս չի ժպտում», - մտածեց նա: Եվ հանկարծ… տեսավ, որ հրեշտակները նժարին են դնում իր գտած կոճակը, և աջ նժարը, որի վրա բարի գործերն էին, բարձրանում է և սկսում գերակշռել ձախ նժարը:
«Մի՞թե ընդամենը մեկ կոճակը գերազանցեց իմ բոլոր չար գործերը: Չէ՞ որ ես այնքան բարի գործեր եմ անել, իսկ դրանք տեսանելի չեն», - զարմացավ նա:

Ի պատասխան հրեշտակն ասաց. «Քո բարի գործերն իզուր անցան, որովհետև դու հպարտանում էիր դրանցով: Իսկ ահա այդ կոճակը միայն, որի մասին մոռացել էիր, բավական է հոգուդ փրկության համար»:
Բարի գործերն ապրում են ոչ թե բարի արարքներոմ, այլ բարի սրտում:

«Ինչ որ անեք, արեք սրտանց, որպես թե Տիրոջ համար եք անում և ոչ թե մարդկանց համար: Իմացեք, որ Տիրոջից պիտի ստանաք ձեր ժառանգության հատուցումը, քանզի Տեր Քրիստոսին եք ծառայում: Իսկ անիրավը պիտի պատժվի ըստ իր անիրավության, քանի որ Աստծո առաջ աչառություն չկա» (Կողոս. 3:23-25):

Ռուսերենից թարգմանեց Լարիսա Նավասարդյանը