(Իրական պատմություն)
 

Միայնակ մի ծեր կին կար, ում ամուսինը մահացել էր մի քանի տարի առաջ, իսկ երկու տարի առաջ նրա դուստրն ընտանիքի հետ միասին զոհվել էր սարսափելի վթարի հետևանքով: Ծեր կինն այլ հարազատներ չուներ, մնացել էր բոլորովին մենակ: Մի օր հարևաններից մեկը տուն վերադառնալիս շքամուտքի դռան վրա տեսավ ձեռագիր մի հայտարարություն, որում ասվում էր. «Կորցրել եմ հարյուր ռուբլի, գտնողին խնդրում եմ վերադարձնել թիվ 76 բնակարան: Հայտնվել եմ ծանր վիճակում. կենսաթոշակի գումարը փոքր է, հաց գնելու գումար չկա»:

Թիվ 76 բնակարանում բնակվում էր միայնակ ծեր կինը: Գրությունը գտնող հարևանն իսկույն դրամապանակից հանեց հարյուր ռուբլի և բարձրացավ հինգերորդ հարկ՝ նրա բնակարան: Երբ գումարը մեկնեց ծեր կնոջը, նա հուզվեց՝ ասելով. «Դուք արդեն տասներկուերորդ մարդն եք. ով ինձ կորցրածս գումարն է բերում»:

Երբ հարևանուհին արդեն վերելակի մոտ էր, ծեր կինն ասաց. «Աղջիկս, խնդրում եմ հեռացրու շքամուտքի դռան վրա փակցված հայտարարությունը, այն ես չեմ գրել»: Տեսնելով մարդկանց բարությունն ու սրտացավությունը, նա հուզվել և լաց էր լինում:

«Մենք Աստծո արարածներն ենք՝ Քրիստոս Հիսուսով ստեղծվածներ բարի գործերի համար, որոնց համար էլ Աստված առաջուց պատրաստեց մեզ, որպեսզի դրանք կատարենք» (Եփես. 2:10):

Ռուսերենից թարգմանեց Լարիսա Նավասարդյանը