Դու, ով Տեր, նախ դրախտում հաստատեցիր Պահքի սուրբ օրենքը,

Որը մեր նախածնողները չպահեցին 

Եվ արգելված պտուղն ուտելով` 

Ճաշակեցին մեղքի և մահվան դառնությունը: 

 

Երբ Աստված ստեղծեց մարդուն, նա առաջին բանը, որ արեց ազատ կամք շնորհելն էր, բայց դա ամենևին չէր նշանակում, որ մարդը պետք է ըմբոստանա և շեղվի աստվածահաճո ճանապարհից, չնայած որ Աստված երբեք ոչինչ չէր պարտադրում մարդուն. Նա պարզապես զգուշացնում էր, իսկ ընտրությունը թողնում մարդուն: 

 

Աստված Ադամին ու Եվային տվեց կյանքի պատվիրանը. «Դրախտում ամեն ծառի պտուղներից կարող ես ուտել, բայց բարու և չարի գիտության ծառից մի՛ կերեք, որովհետև այն օրը, երբ ուտեք դրանից, մահկանացու կդառնաք» (Ծննդոց 2:16-17):

 

 Բարին ու չարը դրված էր նրանց առաջ, նրանք կարող էին ընտրել իրենց կամեցածը՝ կա՛մ Աստծո կամքը, կա՛մ արտաքին հրապույրը: Եթե մնային բարու մեջ, կհարատևեին իրենց երանության մեջ, իսկ եթե կամենանային չարը իմանալ, չարի համն էլ ճաշակել, արտաքին հրապույրն էլ փորձել, կճաշակեին և մահը: 

 

Ուտելով բարու և չարի գիտության ծառի պտղից՝ մարդը ընտրեց աշխարհի գրավիչ հրապույրը: Այսպես արտաքսվեցին դրախտավայրից առաջին մարդիկ՝ անսալով չարի խորհուրդներին: Խոսելով արտաքսման մասին՝ պետք է առաջնային նշել մարդու անհնազանդության մասին, երբ մարդուն թվաց, որ նա կարող է ամեն ինչ առանց Աստծո օգնության: 

 

Այդպես է նաև կյանքում. հաճախ է պատահում, երբ մարդը հրապուրվում է և մերժում այն ամեն բան, բայց երբ գիտակցում է իր սխալը, այն  արդեն գործած է լինում: Իզուր չէ ասված՝մերժիր այն ամենն, ինչը ծառայում է որպես գայթակղություն Մեծ Պահքի օրերին:

 

 Մեծ Պահքը հնարավորություն է տալիս մարդուն ամեն օր ապրել բոլոր այն խորհուրդներով, որոնք Պահքն իր մեջ ներառում է, այդ թվում նաև Մեծ Պահքի կիրակիները, որոնք առանձնահատուկ են: Մեծ Պահք ես պահու՞մ, ուրեմն ամեն օր մի մոռացիր խնդրել Տիրոջը շնորհել պատվիրանների քաղցրության ճաշակումը:

 

Արարատյան Հայրապետական թեմի տեղեկատվական բաժին