Քրիստոսի սիրո պատասխանը. Սուրբ Ղևոնդյանց պայքարը
Հայ Եկեղեցին տոնում է քահանայից դասի տոնը, հիշատակում Սուրբ Ղևոնդյանց, որոնք այսօր ոգեշնչում են հայ հոգևորականներին և օրինակ են հայ քրիստոնյաների համար՝ հայրենասեր, քաջ ու համբերատար լինելու:
Վասն հավատոյ և վասն հայրենեաց…
Սուրբ Ղևոնդյանք. ովքե՞ր էին ու ի՞նչ դաս է նրանց միջոցով տալիս պատմությունը: Մեզ հասած տեղեկությունները պատմում են հավատքին ու հայրենիքին նվիրված սրբերի մասին, որոնք զոհեցին իրենց անձը: 451 թվականին՝ Ավարայրի ճակատամարտի ժամանակ, Ղևոնդյանց քահանաները քայլեցին հայոց բանակի առջևից՝ ոգի ու ուժ տալով մարտիկներին:
Տեր Նշան քահանա Ալավերդյանն ասում է՝ Սուրբ Ղևոնդյանք պայքարեցին՝ հանուն Քրիստոսի, հանուն այն ժողովրդի, որը Քրիստոսի սիրուն հավատացել է ու պատասխանել է սիրով:
«Սուրբ Ղևոնդյանց քահանաների կերպարի մեջ մենք փնտրել ենք և մշտապես ցույց տվել հետագա սերունդներին, թե ինչպիսին պետք է դառնան իրական հոգևորականները, որոնք նախ և առաջ պատրաստ են օրինակ դառնալ, առաջամարտիկ լինել և իրենց վրա կրել առաջին հարվածը: Մենք տեսնում ենք, որ այս հոգևորականները ստանձնեցին՝ իրենց օրինակով մարտի նետվելու, հոգևոր խոսքը գործի վերածելու մեծագույն առաքելությունը,- նշում է քահանան:
Տեր Նշանի խոսքով՝ Սուրբ Ղևոնդյանք ուսուցիչ են 1600 տարվա հեռավորությունից, տոնը պատգամում է, որ մեզ պետք են Ղևոնդներ, Հովսեփներ, որ հիշենք՝ դեպի ուր ենք քայլում:
«Մենք կարիք ունենք հոգևոր վերազարթոնքի՝ ցույց տալու, որ քայլում ենք այդ ճանապարհով և դառնալ ժողովրդին բոցավառող հոգևոր կրակ: Կարողանանք այն հսկա հոգևոր լույսի պատճառ դառնալ, որը կարող է բորբոքվել և ի վերջո պատասխանել Քրիստոսի սիրուն: Աստված առաջինը սիրեց մեզ, և մենք պետք է պատասխանենք նման վկայությամբ»,- նշում է Տեր Նշանը:
Ամբողջական տեսանյութը՝ այստեղ:
Հայ Եկեղեցու պարծանք սրբերը
Նահատակների խումբը հիշատակվում է՝ որպես քահանաներ, սակայն պատմիչները նշում են նաև Հովսեփ կաթողիկոսի, Սահակ եպիսկոպոս Ռշտունյացի, Բասենյաց Թաթիկ եպիսկոպոսի, Մուշե կամ Մուշեղ քահանայի, Արշեն երեցի, Սամվել քահանայի, Աբրահամ և Քաջաջն սարկավագների անունները: Նրանք կոչվել են հոգևոր դիմադրության առաջնորդի՝ Ղևոնդ Երեցի անունով: Ըստ պատմական աղբյուրների՝ Պարսից դեմ պայքարում աչքի ընկած հոգևորականներին բանտարկել են, ենթարկել չարչարանքների, բայց նրանք չեն ուրացել իրենց հավատքն ու ինքնությունը:
Ըստ ավանդության՝ պարսից մոգպետը մի անգամ գիշերով գնացել է տեսնելու՝ ի՞նչ են անում հոգևորականները: Նայելով անցքից ներս` տեսել է նրանց քնած, այնուհետև բանտի ներսում ծագել է պայծառ լույս, և սրբերը սկսել են աղոթել: Հաջորդ գիշեր երևացել է նույն տեսիլքը: Սրբերը մոգպետին ցույց են տվել ճշմարիտ ուղին, և նա մկրտվել է: Լուրը հասել է Հազկերտին, և հայ քաջ հոգևորականները, ի վերջո, նահատակվել են:
Տեր Նշան քահանա Ալավերդյանը հիշեցնում է՝ Սուրբ Ղևոնդյանց տոնը քահանաներին տալիս է նոր լիցք՝ ուխտը վերանորոգելու և ասելու, որ հոգևորականի ճանապարհը, կյանքը գահ չէ, խաչ է: Հոգևորականները, կրելով այդ խաչը, ցույց են տալիս, որ հանձնառու են շարունակելու պայքարել:
Անի Ավագյան
- 2025-02-25