Սուրբ Ծննդյան Ճրագալույցի Սուրբ Պատարագ

Հունվարի 5-ի երեկոյան աստվածային լույսը կհասցնենք մեր տներ: Սուրբ Ծննդյան տոնը սկսվում է հունվարի 5-ի երեկոյան, երբ, ըստ եկեղեցական կարգի, օրը փոխվում է։ Երեկոյան եկեղեցիներում մատուցվում է Սուրբ Ծննդյան Ճրագալույցի Սուրբ Պատարագ:

Ճրագալույց, ճրագ լուցանել նշանակում է՝ ճրագները վառել: Սուրբ Պատարագի ընթացքում եկեղեցին ավետում է Քրիստոսի Ծննդյան բարի լուրը` «Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ»: Մարդիկ դուրս են գալիս պահեցողությունից: Իրենց հետ վերցնում են եկեղեցում վառած ճրագներն ու լուսավորելով փողոցները՝ տուն հասցնում օրհնությունը:

«Աստված 3-րդ օրն ասաց. «Թող լույս լինի»։ Եվ լույս եղավ, և 4-րդ օրը ստեղծեց լուսատուները: Այսինքն՝ խոսքը ոչ թե արևի լույսի մասին է, այլ մարդու ճանաչողության, ճշմարտության փայլատակման մասին է: Ճրագալույցն ունի ճշմարիտ լույսի ծագման խորհուրդը»,- բացատրում է Արաբկիրի Սուրբ Խաչ եկեղեցու խորհրդակատար Տեր Տիգրան քահանա Բադիրյանը: 

Տեր Տիգրանի խոսքով՝ երբ մենք մեր համախոհների հետ եկեղեցում ենք, որտեղ բոլորը փառաբանում են Տիրոջը, շատ խնդիրներից հեռու ենք, որովհետև, երբ խոսում ենք Աստծուց ու Նրա ճշմարտությունից, մեզ հասկանում է մեր դիմացինը: Ցավոք հաճախ մեր հարազատները չեն ընկալում Աստծո ներկայության կարևորությունը: 

«Ճրագը տուն տանելը բարեպաշտական սովորույթ է: Այն ունի ճշմարտության լույսը օջախներ տանելու, մեր հարազատներին հասցնելու և մեր տանն այդ ճշմարտությամբ ապրելու խորհուրդը»,- հավելում է քահանան: 

Միայն եկեղեցուց ճրագը վերցնելն ու տուն հասցնելը բավական չէ, որ համարենք՝ քրիստոնյա ենք: Հոգևորականը հիշեցնում է՝ նման ծիսակարգերը մտածված են՝ մարդուն իրական քայլերի մղելու, ոչ թե դրանք փոխարինելու: Ծիսական որևէ գործողություն, բարեպաշտական որևէ սովորություն չպիտի լինի՝ ի հաշիվ կենդանի Աստծո և կենդանի քրիստոնեության: 

«Ո՞րն է ամենամեծ նվերը, որ կարող ենք տալ Աստծուն, մեր սիրտը, հոգին ու միտքը, բարիք գործել, ո՞րն է ամենամեծ լույսը, որ կարող ենք տանել տուն՝ մեր կյանքը, ներումը, սերը, բարեվարքությունը»,- հիշեցնում է Տեր Տիգրանը: 

Անի Ավագյան