Այսօր մեր շրջապատում տարածված է այն տեսակետը, թե մարդը կարող է երջանիկ լինել, եթե իրեն համեմատաբար հարուստ է համարում։
Միլիոնավոր մարդիկ ուժասպառ են լինում հարստության ետևից ընկնելու իրենց խելահեղ ընթացքից։ Արդյունքում՝ շատերը զոհում են իրենց անձնական փոխհարաբերություններն ուրիշների հետ և շատ այլ կարևոր բաներ կյանքում։ Երբեմն մենք անդադար շարժման մեջ ենք գտնվում՝ ժամանակ չունենալով ո՛չ մտածելու և ո՛չ էլ ուրիշներին ուշադրության արժանացնելու։ Բնական է, որ այս ամենը ազդում է մեր հոգեկան աշխարհի վրա։ Արդյունքում միլիոնավոր մարդիկ թմրադեղեր են ընդունում կամ էլ իրենց խնդիրները փորձում են «լուծել» ոգելից խմիչքի միջոցով։ Ոմանք ընկճվածությունից դուրս գալու համար աննպատակ ծախսում են իրենց փողերը։ Սակայն իսկական երջանկությունը չի գտնվում խանութում, խմիչքի շշի, տարբեր հաբերի, ներարկիչների մեջ։ Երջանկությունը չի վաճառվում։ Իրականում երջանկության կարելի է հասնել՝ կրթելով և վարժելով միտքն ու սիրտը։
Իսկական երջանկություն ունենալու համար հարկավոր է նաև փոխհարաբերություններ ունենալ ուրիշների հետ։ Մենք՝ մարդիկս, էությամբ շփվող ենք, ուստի, չենք կարող իսկապես երջանիկ լինել, եթե մեզ մեկուսացնենք ուրիշներից կամ էլ շարունակ ընդհարվենք շրջապատի մարդկանց հետ։ Մենք երջանիկ կարող ենք լինել միայն այն դեպքում, եթե զգում ենք, որ սիրված ենք և սիրում ենք ուրիշներին։
Երջանիկ լինելու համար մարդուն անհրաժեշտ է սեփական արժանապատվության զգացում ունենալ։ Աստծո համար մեծապես գնահատելի ու ցանկալի են այն անհատները, ովքեր ուզում են գոհացնել իրեն՝ անկախ այն բանից, թե ինչպիսի թերություններ ունեն։ Աստված չի անտեսում մեր թերություններն ու մեղքերը։ Նա ցանկանում է, որ մենք մեր ողջ ուժերը ներդնենք ճիշտն անելու մեջ և դա անելու համար Նա մեզ ուժ է տալիս և հավատ՝ սեփական անձի հանդեպ։
Մարիետտա Խաչատրյան