Աթենքում ծավալած իր քարոզչական գործունեությունից հետո Պողոս առաքյալը տեղափոխվում է Աքայիայի մայրաքաղաք Կորնթոս: Այն նշանավոր առևտրական քաղաք էր, որն ապրում էր բազմամբոխ և շվայտ կյանքով: Կորնթոսում Պողոս առաքյալի գործունեությունը տևում է 18 ամիս:

Հենց Կորնթոսում է Պողոս առաքյալը գրում Թեսաղոնիկեցիներին ուղղված 2 նամակները, ինչպես նաև այս քաղաքը դառնում է առաքյալի սրտին շատ ավելի հոգեհարազատ, քան Աթենքը, քանզի կորնթացիների բարքերի ապականությունը երբեք այնքան չէր խանգարում առաքյալին քարոզելու իր Ավետարանը, որքան որ աթենացիների փիլիսոփայական հպարտությունը:

Կորնթոսը եղել է նաև Պողոս առաքյալի երկրորդ ճամփորդության վերջին կայանը Հունաստանում, ինչից հետո նա վերադարձել է Անտիոք՝ նախապապարաստվելու իր երրորդ ճամփորդությանը, որը նրան կրկին պիտի բերեր Հունաստան:

Պողոս առաքյալի՝ կորնթացիներին ուղղված առաջին նամակը բավականին ծավալուն է, ինչպես նաև առաքյալի նամակներից ամենահարուստն է, որտեղ ներառված են բազմաթիվ թեմաներ: Նամակի սկզբում խոսվում է քղվացիների տեղեկության մասին առ այն, որ Կորնթոսի Եկեղեցում հայտնված աղանդների պատճառով տեղի է ունենում եկեղեցու պառակտում: Հենց սրա դեմ է Պողոս առաքյալը պայքարում նամակի առաջին 4 գլուխներում: Նա այս ամենից ամենավտանգավորը համարում է Ապողոսի խումբը (հավանաբար այս խմբին էին պատկանում փիլիսոփայական կրթություն ունեցողները), ինչպես նաև իր քննադատության սլաքը հաճախ ուղղում է մարդկային իմաստության դեմ, ցույց տալու համար, որ «այս աշխարհի իմաստությունը հիմարություն է Աստծո առջև» (Գ 19):

Այնուհետև Պողոս առաքյալը տեղեկանում է, որ Կորնթոսի քրիստոնյաների մեջ լայն տարածում է գտել մի այնպիսի սարսափելի պոռնկություն, որը առկա չէ նույնիսկ հեթանոսների պարագայում: Այս ամենից ամենասարսափելին այն էր, որ ընտանիքի անդամներից մեկը կարող էր կենակցել սեփական հոր կնոջ հետ (Ե 1): Տեղեկանալով այս մասին՝ առաքյալը խստորեն հանդիմանում է կորնթացիների անտարբերությունը այս երևույթի նկատմամբ և պահանջում այդպիսի պղծություն գործած անձի անհապաղ դատապարտություն (Ե 4-7): Զարմանալի չէ նաև այս պոռնկության ներթափանցումը դեպի Կորնթոսի Եկեղեցի, քանզի շատ կորնթացիներ քրիստոնյա դառնալով չկարողացան անմիջապես ըմբռնել նոր կրոնի բարոյական պահանջկոտությունը՝ այդպիսով շարունակելով իրենց հեթանոսական հին սովորույթները:

Քրիստոնյաները պետք է ի վիճակի լինեն դատել նույնիսկ հրեշտակներին, ինչպես նաև իրենց հարցերը լուծելու նպատակով չպետք է գնան հեթանոսական դատարաններ, այլ պետք է փորձեն սեփական ուժերով հարթել միմյանց միջև ծագած բոլոր անախորժությունները: Առավել խորանալով այս մտածումի մեջ առաքյալը նշում է, որ նույնիսկ եղբայրների միջև գոյություն ունեցող տարբերությունները այնքան էլ լավ ցուցանիշ չեն նրանց համար, քանզի, ըստ երևույթին, մկրտությունը պետք է մաքրած լինի նրանց գործած բոլոր մեղքերը (Զ 1-11): Իրենց նամակով կորնթացիները ցանկանում են Պողոսից պատասխան ստանալ ամուսնության և կուսության (Է), չաստվածներին մատուցվող զոհի (Ը-Ժ), աստվածային պաշտամունքի, Տերունական ընթրիքի (ԺԱ), ոգեկան շնորհքների(ԺԲ-ԺԴ), մարմինների հարության (ԺԵ) և այլ հարցերի մասին:

Երբ քննում ենք ամուսնության և կուսության վերաբերյալ Պողոս առաքյալի մտքերը, հարկավոր է հաշվի առնել այն հանգամանքը, որ նա անհամբեր սպասում էր Տիրոջ գալստյանը. ստրուկները և ազատները, ամուսնացածները և չամուսնացածները թող մնան ինչպես որ կան, քանի որ «այս աշխարհի վայելչությունը անցնում է» (Է 31), և «այսուհետև ժամանակը կարճ է» (Է 29):

Կուռքերին մատուցված զոհերի մասին խոսելիս (Ը 1-ԺԱ 1)՝ առաքյալին առաջնորդում է այն գաղափարը, որ քրիստոնյան մի կողմից ազատ է այդ հարցում, սակայն մյուս կողմից էլ պետք է հարգանք տածի իր եղբոր զգացմունքի հանդեպ:

Նամակում Պողոս առաքյալը անդրադարձ է կատարում նաև ծիսական հավաքույթների ժամանակ կնոջ գլուխը քողով ծածկելու սովորությանը՝ ասելով, որ ամեն մարդու գլուխը Քրիստոսն է և կնոջ գլուխը`տղամարդը, ուստի պետք չէ, որ տղամարդը աղոթքի ժամանակ ծածկի իր գլուխը, քանզի նա Աստծո պատկերն ու փառքն է, իսկ իր կինը իր մարդու փառքն է, և այդ պատճառով էլ նա պարտավոր է քողը դնել իր գլխավերևում;

Նամակի վերջաբանը պարունակում է տեղեկություն քարոզչական ծրագրերի մասին, ինչպես նաև ողջույններ և օրհնություններ՝ ուղղված իր ընթերցողներին (ԺԶ):

Այս ամենին հաջորդում է կորնթացիներին ուղղված երկրորդ նամակը, որտեղ սակայն տեղ չեն գտել առաջին նամակում արծարծված թեմաներից և ոչ մեկը: Բ Կորնթացիս նամակի ոճը հիմնված է ավելի զգացմունքային ֆոնի վրա, որտեղ առաքյալն արտահայտում է իր սրտի հարստությունը`ուղղված իր հոգևոր զավակներին, որոնց «ծնել է Քրիստոսով», և շարադրում է Քրիստոսի համար ունեցած իր չարչարանքները, ինչպես նաև իր ստացած «հայտնության գերազանցությունը»:

Հարկ է նշել, որ Բ Կորնթացիս նամակը համարվում է Պողոսի ամենաանձնական և ամենազագացական նամակը: Նամակի բովանդակությունը հետևյալն է.

ա. Պողոսի կապը Կորնթոսի եկեղեցու հետ

բ. Երուսաղեմի քրիստոնյաների համար օրհնության հորդորներ

գ. Պողոսի ջատագովությունը իր առաքելական արժանիքի

Աղբյուր`Եզնիկ Ծ. Վրդ. Պետրոսյան  «Ներածություն Նոր Կտակարանի»

Արմեն Չաքմիշյան