«Եվ լսեցի Տիրոջ ձայնը, որ ասում էր. «Ո՞ւմ ուղարկեմ, կամ ո՞վ կգնա այդ ժողովրդի մոտ»: Եվ ես ասացի. «Ահավասի՛կ ես, ի՛նձ ուղարկիր»: (Ես. 6:8)
 

Եսայի՝ եբրայերենից՝ Եշայահու, թարգմանաբար նշանակում է «փրկություն Աստծուց»: Եսայի մարգարեն ներկայանում է իբրև Տիրոջ Հոգով ուղարկված ծառա՝ «Տի­րոջ Հո­գին ինձ վրա է. դրա հա­մար իսկ ինձ օծեց, ինձ ու­ղար­կեց աղ­քատ­նե­րին ավե­տա­րա­նե­լու, սր­տով բեկեալ­նե­րին բժշ­կե­լու, գե­րի­նե­րին ազա­տություն քա­րո­զե­լու և կույ­րե­րին՝ տե­սո­ղու­թյուն, կե­ղե­քված­նե­րին ազատ ար­ձա­կե­լու, Տի­րո­ջն ընդու­նե­լի տա­րին հռ­չա­կե­լու» (Ղուկ. 4:18-19):
 

Ճկուն միտք ունենալու շնորհիվ նա Երուսաղեմի չորս թագավորների խորհրդականն է եղել՝ Աստծո կամքը հայտնելով բազմաթիվ ազգային հարցերի շուրջ: Անգերազանցելի ոճով ու ոգով գրված նրա գիրքը Հին և Նոր կտակարանները կապող օղակն է: Ս. Եսայի կոչվում է նաև Ավետարանիչ մարգարե, Մեսիայի, այսինքն`  Քրիստոսի մասին ամենից շատ մարգարեանալու համար:
 

Աստծո կամքով Եսային մարգարեացավ, որ մարդկության Փրկիչը ծնվելու է Կույսից, ինչպես նաև կանխահայտնեց Տիրոջ չարչարանքները: Որոշ իրադարձություններ նա մարգարեացել է այնպիսի հստակությամբ, ասես անձամբ ականատես է եղել դրանց: Այդ պատճառով նրան հաճախ կոչում են հինկտակարանյան ավետարանիչ: Մարգարեությունները տարբերվում են սովորական գուշակություններից: Աստվածաշնչյան մարգարեների կանխատեսումներն իրենց ժամանակների մասին կատարվել են նրանց կյանքի օրոք, իսկ այն մարգարեությունները, որոնք վերաբերում են Քրիստոսի ծննդյանը, փրկագործությանը, նույնպես ճշգրտությամբ կատարվել են այդ մարգարեների ապրած ժամանակաշրջանից դարեր հետո:
 

Իր մարգարեական ծառայության 60 տարիների ընթացքում Եսային շարունակ ենթարկվում էր հալածանքների, և միայն բարեպաշտ Եզեկիա թագավորի օրոք էր, որ նա պատիվ էր վայելում և նույնիսկ արքայի մերձավոր խորհրդականն էր:
 

Նրա կյանքն ավարտվեց նահատակությամբ: Հնագույն ավանդության համաձայն՝ Մանասե թագավորը, չհանդուրժելով մարգարեի հանդիմանությունները, հրամայեց նրան մահապատժի ենթարկել սղոցելով: Նա մեր մեղ­քերն էր վեր­ց­նում և մեզ հա­մար չար­չար­վում, սա­կայն մենք նրա ցա­վե­րը, հա­րված­ներն ու չար­չա­րանք­նե­րը հա­մա­րե­ցինք իբ­րև Աստ­ծուց եկած բան: Բայց նա խո­ցվեց մեր մեղ­քե­րի համար և մեր անօրինու­թյուն­նե­րի հա­մար դա­տա­պար­տվեց. մեր խա­ղա­ղու­թեան հա­մար նա պա­տիժ կրեց, և նրա վեր­քե­րով մենք բժշկվեցինք:

 

Արարատյան Հայրապետական թեմի տեղեկատվական բաժին