Աստվածային մեծագույն պատվիրանի, իր կյանքում հավատքի դերի ու նշանակության մասին «Կանա» քրիստոնեական, կրթական կենտրոնի հարցերին պատասխանում է երգիչ Էրիկը:

«Ստեղծագործող մարդու տաղանդն ի վերուստ է տրված, և Ով տվել է այն, Նա էլ օգնում է: Մարդու հոգին այդ րոպեին այլ է դառնում, ավելի զգայուն, ամեն ինչ ավելի խորքից է գալիս, իսկ ամենախորքում հենց հավատքն է. եթե հավատք կա, շատ ավելի խորը ստեղծագործություններ կծնվեն», - ասում է նա:
 

Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս ասում է. «Եթե մանանեխի հատիկի չափ հավատք ունենաք, այս լեռանը կասեք՝ տեղափոխվիր այստեղից այնտեղ, և կտեղափոխվի. և որևէ բան ձեզ համար անհնարին չի լինի» (Մատթ. 17:19): Ի՞նչ դեր ունի հավատքը քո կյանքում:
Կարծում եմ, որ եթե չհավատայի, չսիրեի, չզգայի Աստծո ներկայությունը, չգիտեմ, թե այսօր ուր հասած կլինեի, գուցեև ընդհանրապես ոչնչի հասած չլինեի: Հայաստանում ապրելիս ես շատ դժվարությունների միջով եմ անցել, ընկեր էլ չեմ ունեցել, և իմ միակ օգնականը եղել է հենց վերևից ուղարկված ուժը, որով ես առաջնորդվել եմ, որն իմ մեջ կոփել է մարդու, ով արգելքները հաղթահարելով՝ կարող է առաջ գնալ: Ծանր և հուսահատ պահերին, երբ թվում է, թե այլևս ելք չկա, երբ մտածում ես նահանջել, ինչ-որ ուժ ես զգում, ինչ-որ բան քեզ տանում է առաջ, օգնում թիկունքից: Ես զգացել եմ Աստծո, ինձ օգնող հրեշտակների ներկայությունը:

Պատվիրաններ կան, որոնցով մշտապես առաջնորդվում եմ: Փորձում եմ չխախտել հատկապես տասը պատվիրանները: Չեմ կարող ասել, որ քրիստոնեական շատ գրքեր եմ կարդացել, պարզապես կյանքի փորձով հասկացել եմ, որ ուզում եմ ապրել քրիստոնեական ճշմարտությամբ, ուզում եմ իսկական քրիստոնյա լինել: Աստծուն հանդիպելու համար պետք է ոչ միայն կարդալ, այլև ապրել այնպես, ինչպես Նա է ցանկանում: Իսկ Աստված մեզանից անհնարինը կամ շատ բան չի պահանջում: Նա ամեն ինչ արել է, Իր Որդուն է ուղարկել մեզ համար և, ամենակարևորը, Որդու կյանքը տվել մեզ համար, և մենք պետք է դա հիշենք: Սիրում եմ Աստծուն և ինձ Նրա որդիներից մեկն եմ համարում: Երբեք չեմ ասի, թե մեղք չեմ գործում, ես մարդ եմ, ով, միանշանակ, մեղավոր է, բայց գոնե փորձում եմ այսօրվա սխալս վաղը չկրկնել, նաև կողքինիս սխալը չկրկնել: Ինձ թվում է, թե եթե բոլորն այդպես մտածեն, թե՛ մեր սխալները, թե՛ մեղքերը կպակասեն:


Ասում են` եկեղեցին մարդու և Աստծո հանդիպավայրն է: Երբևէ «հանդիպե՞լ» եք Աստծուն: Ի՞նչը կարող է Ձեզ առաջնորդել եկեղեցի:
Եկեղեցում ես ինձ այլ կերպ եմ զգում, դա միակ տեղն է, որտեղ չես կարող ստել, որտեղ, ամենակարևորն այն է, որ անկեղծ ես ինքդ քեզ հետ: Դու այնտեղից այլ կերպ ես դուրս գալիս, մաքրված, մարդ, ով վերջապես խոսեց ինքն իր հետ, կիսվեց իր ամենամոտ «ընկերոջ», հոր`Աստծո հետ:
Ես եղել եմ եկեղեցում թե՛ ինձ համար դժվար պահին, թե՛ շնորհակալություն հայտնելու համար: Չէ՞ որ միշտ խնդրողի դերում չես կարող լինել, պետք է նաև շնորհակալ լինել այն ամենի համար, ինչ քեզ հետ կատարվում է: Նույնիսկ շատ բաներ կան, որ դու չես էլ խնդրել, բայց շնորհվել է: Պետք է գիտակցել, որ ոչինչ հենց այնպես չի կատարվում. վերևից ինչ-որ ուժ ցանկացել է, որ այդպես լինի:
Ցանկացած լավ իրադարձություն, լավ բան իմ կյանքում ինձ թվում է կարևոր հանդիպում Աստծո հետ, հանդիպում նաև այն ժամանակ, երբ Նա մեզ դուրս է բերում դժվարին իրավիճակներից: Սովորաբար փոքր տարիքից մեզ Քրիստոսի ինչ-որ նկարներ են ցույց տալիս. յուրաքանչյուրը Նրան ուրույն ձևով է պատկերացնում: Ինձ թվում է, թե Նա և՛ կոնկրետ ինչ-որ մեկին նման չէ, և բոլորիս է նման. ցանկացած մարդ իր և դիմացինի մեջ կարող է տեսնել Նրան: Ի վերջո, կարևորն Իր ներկայությունն է, որ միշտ պետք է հիշենք:
 

«Խնդրեցեք և կտրվի» (Մատթ.7:7). ո՞րն է Ձեր խնդրանքը:
Հաճախ եմ աղոթում և ոչ միայն եկեղեցում, շնորհակալություն եմ հայտնում այն ամենի համար, ինչ Տեր Աստված պարգևել է: Առաջին խնդրանքս մեղքերս ներելն է: Խնդրում եմ հեռու պահել մեղքերից և փորձություններից: Խնդրում եմ, որ իմ հարազատները, ընդհանրապես մարդիկ առողջ ու երջանիկ լինեն: Դա էլ հենց ինձ երջանկություն է պարգևում: Երբեք որևէ նյութական իր չեմ խնդրել, այլ միայն ուժ` իմ նպատակներին հասնելու համար: Եվ այդ ուժը ես զգացել եմ, նպատակներս էլ մեծ մասամբ իրագործվել են: Ընդհանրապես, Աստված մեզ տալիս է հավատ, ուժ և հնարավորություն, մնացածը մեր ձեռքերում է:
 

Երբևէ հոգևոր երգեր երգե՞լ եք:
Այո, եղել են դեպքեր: Կոնսերվատորիաներում ուսանելու տարիներին մեզ դասավանդում էին նաև Կոմիտասի հոգևոր երգերը, գուցե հիմա շատերը չհիշեմ, բայց որոշ երգեր ընդմիշտ մնացել են հիշողությանս մեջ, օրինակ`«Տեր ողորմեա»-ն գիտեմ լավ: Մի անգամ, երբ Բուլղարիայի Վառնա քաղաքի հայկական եկեղեցում էի, ոչ ոք չկար, միայն ես էի և Աստված, ցանկացա երգել այն:
 

Ըստ Ձեզ`ինչի՞ պակասն ունի Հայ եկեղեցին:
Չեմ համարում, թե եկեղեցին թերի է իր առաքելության մեջ: Այսօր և միշտ Հայ եկեղեցին իր դիրքում է: Ի՞նչ պետք է անի եկեղեցին. օգնի, որպեսզի ավելի լա՞վ ապրենք. գիտեմ, որ եկեղեցին նաև օգնության ձեռք է մեկնում կարիքավորներին: Եթե որևէ բան պետք է անել, դա մենք պետք է անենք. սերը, որ տալիս է մեզ եկեղեցին, յուրաքանչյուրս մեր գործով փոխանցենք մյուսին:
Ի վերջո, հանգում ենք գերագույն պատվիրանին…

Ամենամեծ, գլխավոր նվերը, բացի մեր կյանքից, աստվածապարգև սերն է, որն իր մեջ ներառում է ամենը. սեր`Աստծո, ընկերոջ, կողակցի նկատմամբ: Իր մեջ սեր ունեցող մարդն ամեն ինչ կարող է հաղթահարել: Սերը հզոր զգացմունք է, որը կարող է այլափոխել մարդուն, ուժեղ դարձնել նրան: Չսիրող մարդը, կարծում եմ, մենակ մարդ է, իսկ մենակ մարդը չի կարող որևէ ելք գտնել. առանց սիրո ոչինչ հնարավոր չէ: Ինձ համար այն մեծ, հզոր ուժ է, որն օգնում է ապրել: Մենք կյանքի ընթացքում ապրում ենք այնքան, ինչքան սիրում ենք:

Պատկերացրեք գեղեցիկ ու լուսավոր մի շրջան. եթե բոլորս միմյանց սիրեինք, այդ շրջանը լիարժեք կլիներ, բայց միշտ գտնվում է մեկը, ով նեղացնում է դիմացինին, ով սեր չունի, և այդ շրջանն այդպես էլ կիսատ է մնում: Ի դեպ, խոսքը ոչ միայն հարազատ-բարեկամներին, այլև անծանոթներին սիրելու մասին է, իսկ այդ սերը կարող է արտահայտվել անգամ ամենապարզ ու փոքրիկ արարքներում. օրինակ`որքան հաճելի է, երբ մեկը բարևում է մյուսին. դրանով ինչ-որ բարի լիցքեր են փոխանցվում մարդուն:

Պետք է ապրել այնպես, որ չարը քիչ լինի մեր կյանքում կամ ընդհանրապես բացակայի: Այսօր աշխարհում շատ վատ երևույթներ, աղետներ են լինում: Ես կարծում եմ, որ ամեն ինչ սիրո պակասից է գալիս: Աստիճանաբար շատանում է այդ ամենը, քանի որ մարդն էլ է փոխվել, կարծես ինչ-որ բանի համար է սիրում դիմացինին, կարծես երկիր մոլորակի աուրան փոխվել է, պակասել է սիրո էներգիան: Երբ այն տեղ գտնի մեր կյանքում, ամեն ինչ այլ կերպ կլինի: Ես կարծում եմ, որ երբ մարդու նպատակները բարի են, նրա կյանքում ամեն ինչ լավ կլինի: Եվ իմ խնդրանքն է, որ միշտ բարին ու լավն արարենք:
Եվ, ի վերջո, պետք չէ վախենալ սեփական սխալն ընդունել ու ներողություն խնդրել: Կյանքը շատ կարճատև է, և պետք է ամեն դեպքում ներողամիտ ու խոնարհ լինենք միմյանց նկատմամբ, չնեղացնենք միմյանց, և, ամենակարևորը`սիրենք…

Հարցազրույցը` Մարիամ Ավետիսյանի