Եկեղեցու հայրերը, ինչպես նաև մեր իմաստուն նախնիները մշտապես կարևորել են ամուսնական առագաստի սրբության, կնոջ և տղամարդու փոխադարձ հավատարմության հանգամանքը` որպես ընտանեկան խաղաղության ու երջանկության հիմնական երաշխիք: Քրիստոնեական ընտանիքում գլխավորը սիրո առկայությունն է թե՛ Աստծո և թե՛ միմյանց նկատմամբ։ Ըստ Աստծո հրամանի. «Աճեցե՛ք և բազմացե՛ք, լցրե՛ք երկիրը և տիրեցե՛ք դրան» (Ծննդ. Ա 28): «Ընտանիք լինել» նշանակում է աջակցել միմյանց կյանքի անխուսափելի փոփոխությունների ընթացքում: Սերը ոչ միայն ընտանիքի, այլև քրիստոնյայի կյանքի առանցքն է: Մեզ համար չկա երջանկություն, եթե չկա հաղորդակցություն Աստծո հետ, իսկ Աստծո հետ հաղորդակցությունը սիրո միջոցով է, այն սիրո, որ Նա տածում է մեր նկատմամբ: Քրիստոնեական ընտանիքը Եկեղեցու մանրակերտն է, և այն սերը, որ կա Եկեղեցու հանդեպ պետք է լինի նաև ընտանիքում:

 

 

 Սիրո հիմքի վրա կառուցված ընտանիքների` մասնավորապես նորապսակների համար, առանձնահատուկ նշանակություն ունի Տեառնընդառաջի տոնը, քանի որ այդ օրը բոլոր եկեղեցիներում կատարվում է նորապսակների օրհնության կարգ: Այս օրը, ևս մեկ անգամ, շատ լավ հնարավորություն է՝ ստանալու Աստծո օրհնությունը, և ամուր հիմքերի վրա շարունակելու կյանքի ընթացքը՝ վստահ լինելով, որ կյանքում ոչ մի դժվարություն չի կարող խաթարել իրենց նորաստեղծ ընտանիքի հիմքերը:

 

 

Մարիետտա Խաչատրյան